Spaubeek – FC Landgraaf
Eindelijk mochten de godenzonen vanmiddag weer beginnen in een klasse waar je op verjaardagen en crematies wijs je bek over dicht houden moet. Al meerdere weken op rij was er alweer fanatiek getraind en de heren waren afgelopen week dan ook flink aan het balen van de flinke sneeuwval waardoor de wedstrijd werd afgelast. De tegenslag werd gelukkig weer snel omgezet in positieve energie en vanmiddag was het dan eindelijk zover om weer te gaan schitteren op een afgetrapt bijveld in de regio Spaubeek.
Het was weer echt begonnen en al die amateur houtje touwtje droplullen hadden hier weer ontzettend naar uit gekeken. De huisdichter zelf ook die ook dit jaar weer ongekend zal genieten om te mogen spelen tegen verschillende amateurs die vet vreten, zuipen en hun lichaam bijzonder matig bijhouden en na tien minuten spelen erbij zullen staan of ze zojuist de halve marathon van Zuid Ghana hadden gelopen. Mooie vooruitzichten net als de verslagen die we dit jaar ook weer regelmatig zullen voor gaan schotelen. Bedoeling is wel om ze iets korter te gaan maken maar het is geen garantie dat dit ook op wekelijkse basis zal gaan lukken, we doen ons best.
Enfin toen de huisdichter McRib, uiensnijder en witte neger had opgehaald konden de heren koers gaan zetten richting Spaubeek. Onderweg was het weer wild west met oma’tjes achter het stuur die levensgevaarlijk probeerden in te halen, veel te zacht reden op de snelweg, door rood reden. Zo zie je maar weer dat er beter geen vrouw achter het stuur mag zitten. Uiteindelijk kwamen alle godenzonen ruim op tijd, en godzijdank, ongedeerd aan op het complex van Spaubeek waar we al vrij snel de kantine opzochen voor een heerlijk koud biertje. Na een biertje of 2 gingen we de kleedkamers opzoeken en ons weer verkleden als voetballers.
Ook in 2024 nam onze huisdichter weer het hoogste woord en sprak zijn mannen toe met een vrij korte spreekbeurt deze keer. Volgens hem moesten zijn mannen scherp beginnen en minimaal 3 punten waren voor vanmiddag de doelstelling. Ook adonis/chef waterzak Pascal nam nog even het woord en gaf de heren nog wat duidelijke instructies mee. De heren zaten met open mond naar hem te luisteren die met zijn indrukwekkende fysiek indruk maakte op zijn volgelingen, ja al die uurtjes in de sportschool betalen zich wel uit en als je iets wil bereiken in het leven.
Ook kon Pascal bekend maken dat hij fanatiek mee had gedaan aan de jaarlijkse nationale asielzoekers-telling. Ik had dit jaar 4 Ghanezen, 5 Chinezen, 2 Duitsers en 4 Ivorianen in mijn tuin gezien. Ik zag ze door de high-tech richtkijker die ik op mijn windbuks geschroefd had, en had bij al deze illegalen de trekker bijzonder fraai over gehaald. Kijk ik heb die kolerelijers niet geroepen maar we gaan nu weer terug naar het verhaaltje waarin 22 matige spelertjes het tegen mekander gingen opnemen op een zonovergoten wintermiddag in Spaubeek.
Om 16:35 verschenen de heren op het veld, Tim werd meteen bestookt met ballen die over hoog over het doel vlogen. Even wachten totdat de ballen er weer waren en in de tussentijd stonden de heren maar een beetje wat spiergroepen op te warmen door een beetje lullig rondjes te rennen. Vlak voor aanvang sprak de huisdichter iedereen snel toe en gaf de opstelling prijs.
Toen de scheidsrechter op het veld verschenen was kon het spektakel bijna beginnen. De scheidsrechter liep zichzelf ook even warm en beschikte al vrij snel over een stel opgewarmde spieren en over een oververhitte fluit. Zijn fluit deed het direct vanaf seconde 1 weer naar behoren en de heren stonden toch allemaal weer even bijzonder apart naar de scheidsrechter te staren toen hij zijn fluit in zijn mond stopte. Ja het is en blijft een beetje goedkoop om elke week een fluitgrapje te maken maar sommige onderdeeltjes in deze versjes, daar moet je niet te veel aan willen sleutelen. Ok de klok sloeg 17:00 en iedereen stond klaar voor de start. De arbiter floot voor het begin en de heren van FC Landgraaf vlogen fanatiek uit de startblokken.
Direct vanaf de aftrap laten de godenzonen het balletje lekker rond gaan en het voetbal ziet er allemaal goed verzorgd uit. Ron zag er een beetje als Zwiebertje uit maar dat even ter info. Na een paar minuten vroeg Marcel aan de huisdichter wie er centraal speelt. Centraal speelde de huisdichter zelf en adonis, maar dat bedoelde ambu-man niet, wie er naast hem centraal speelt achterin. Dat was Sander J, maar die was nergens te bekennen totdat hij zijn hoofd uit de dug-out stak en verbaasd keek. Hij stond in de basisopstelling maar was doodleuk in de dug-out gaan zitten, hij deed eens rustig zijn trainingspak uit en kwam na 7 minuten het veld in.. Achteraf gezien had hij in de eerste helft beter in de dug-out kunnen blijven zitten.
Na een minuut of tien kregen we een counter te verwerken. We waren niet goed op aan het letten toen we balverlies leden, Spaubeek schakelde snel om en speelde de lange bal. Er liepen twee spelers van hun op Tim af, die helaas kansloos was, 1-0 voor Spaubeek. Niet veel laten wist Sander niet wat hij moest doen met de bal. Hij zag geen afspeelmogelijkheid en verloor de bal iets voor de middenlijn. Door dit balverlies waren we met een ondertal in de verdediging en Spaubeek speelde dit simpel uit en zodoende kwamen we met 2-0 achter te staan.
Hierna begon het steeds beter te lopen bij ons, we vonden de vrije man makkelijker, lieten het balletje goed lopen en waren feller in de duels. Patrick werd aangespeeld net over de middencirkel en kon een splijtende pass op adonis geven die bij zijn man wegliep. De bal viel perfect voor zijn voeten waarna adonis niet lang hoefde na te denken en de bal snoeihard tegen de touwen schoot, 2-1. Dit was een goal zoals je hem zelden ziet en de medespelers van Pascal vlogen over hem heen die bijna wat botjes brak in zijn ietwat broze lichaampje. Pascal is een held en het is ook echt een verdomd leuke kerel, altijd vrolijk, nooit zo snel op de kast te jagen, ook niet een jongen die altijd een misselijke ondertoon hanteert in de omgang met bepaalde mensen, een echte voetbalkenner, echt een parel van een kerel. Enfin het werd 2-1 zoals hierboven ook al beschreven en we konden wel stellen dat we beter werden.
De volgende aanval werd opgezet, Wesley werd ingespeeld aan de rechterkant, draaide de eerste verdediger dol, daarna de tweede en gaf hierna de bal voor. De laatste man van Spaubeek kopte de bal zo in de voeten van de huisdichter, die beheerst met de binnenkant van de schoen de bal in de korte hoek tegen de touwen schoot, 2-2. De godenzonen zijn opgekrabbeld en hangen niet meer in de touwen, de hoge druk keert terug in het spel en de spelertjes van Spaubeek worden weer ouderwets naar achteren terug gedrongen. We krijgen nog een enkele kans maar die wisten we helaas niet meer te verzilveren.
Na 35 minuten te hebben gespeeld stond de tussenstand nog steeds op 2-2 en beide teams vertrokken richting kleedkamer. Eenmaal terug in de kleedkamer was het in eerste instantie even stil en leek het net of de heren bij een crematieplechtigheid zaten, maar toen iedereen even bij gekomen was en ze de kist eindelijk in het vuur geflikkerd hadden nam Pascal als een echte leider het woord en kon heel duidelijk aangeven wat ons was overkomen in het eerste bedrijf. We waren beter in de wedstrijd gekomen en het laatzste kwartier was duidelijk voor ons. Maar kop omhoog houden en blijven werken was het advies van adonis. Uiteindelijk was er eigenlijk ook nog niet zo gek veel aan de hand alleen mochten de heren uiteraard wel een tandje bijschakelen. Enfin iedereen pepte zich weer op en even later stonden de heren alweer klaar op het zeer slechte kunstgrasveld. Hoge druk blijven zetten dat was de afspraak en vanaf de start van de tweede helft waren het direct de godenzonen wat de lakens uitdeelde.
We zetten goed druk, waardoor Spaubeek niet aan voetballen toekwam. Na een minuut of zes werd Wesley diep gestuurd en hij passeerde zijn directe tegenstander en liep de zestienmeter in, de keeper kwam als een gek met gestrekt been in maar Wesley bleef op de been en kon de bal vrij eenvoudig controleren en de bal in het doel schieten, 2-3. Wat een geweldige inhaalrace. we bleven goed spelen en adonis kreeg nog een goede kans, hij omspeelde twee man en schoot van net buiten de zestien rakelings naast. Dit was ook meteen een van onze laatste goede kansen in de tweede helft.
spaubeek werd beter, of wij lieten het afweten, en zij waren vooral op onze helft te vinden. Een kwartier voor tijd kwam onze ambu-man in botsing met hun spits waardoor hij zich noodgedwongen moest laten vervangen. Hij had behoorlijk last van de knie. Ook zonder onze regisseur achterin hielden we stand, ook mede doordat Sander zijn vorm weer wist te vinden in de tweede helft. De ene na de andere voorzet werd door hem weggekopt, onschadelijk gemaakt. Vlak voor tijd kwam ambu-man toch weer het veld in om de wedstrijd tot een goed einde te dirigeren. Achteraf vroeg men zich af, had hij echt pijn of durfde hij niet toe te geven dat hij moe was.
Na 70 minuten eindigde deze wedstrijd in een 2-3 overwinning voor de bezoekers uit Landgraaf. Wat een manier om de tweede seizoenshelft weer te beginnen en dit soort potjes maken spelen in de anus van het Nederlands amateurvoetbal zo ongelofelijk mooi.
Eenmaal terug in de kleedkamer was het nog lang gezellig en werd en smakelijk na gepraat over deze wedstrijd, en helemaal over de manier waarop de heren omgegaan waren met de 2-0 achterstand en een negatief iets hadden weten om te buigen naar iets positiefs. Geweldig en hiermee zetten we er weer een punt achter.
Prettige voortzetting van uw dag en tot een volgend versje.