LHC 1 – FC Landgraaf

 

Afgelopen zaterdag was het dan weer zover, na een weekje rust te hebben gehad  LHC 1  was vanmiddag de tegenstander die verslagen kon gaan worden. Met de nadruk op kon worden want in de onderste klasse weet je het maar nooit, je moet niemand onderschatten ook al kunnen verschillende teams er geen houtje touwtje van. Vorig jaar hadden de godenzonen uit van deze tegenstander verloren. De heren wisten dat het een pittige pot kon gaan worden en daarom was er deze week flink getraind op de omschakeling, natrappen, spelen op buitenspelval, opstootjes, het verschil herkennen tussen onze witte neger en een echte neger, beffen met een fishermans’ friend in je bakkes, en de ruimte te benutten achter de laatste linie.

Helaas waren er last minute toch weer een paar afmeldingen gekomen van bepalende spelers waardoor de heren niet op volle oorlogssterkte konden aantreden. Uiteraard bijzonder jammer want als speler van de tegenstander schrik je je toch even het apenzeik als je naast stuc en huisdichter in de spelerstunnel staat. Het is natuurlijk de tijd van het jaar waarin een broekhoest op de loer ligt met deze verraderlijke wisselende temperaturen. Ook heeft half Nederland griep en is de kans op overbrenging van deze schadelijke bacteriën natuurlijk altijd aanwezig.

Ook moesten we het vandaag wederom stellen zonder Sascha (aka McRib) die een cursus ‘hoe ontsnap ik aan mijn vrouw’ aan het volgen was, ook Rein kon nog niet mee doen vanwege zijn opgelopen blessure van 2 maanden geleden. Goed nieuws was wel dat stuc, huisdichter en Wesley waarschijnlijk niet al te lang meer hoeven te vertoeven in de lappenmand want deze spelers zijn van mening over twee weken weer te kunnen spelen, alleen maar positief voor het herstel van deze drie bovengenoemde pannenkoeken met stroop en geraspte kopkaas.

Ook Marcel was weer aanwezig, hij heeft de afgelopen weken zich groen en geel staan ergeren aan het vertoonde verdedigende spel en is blij dat hij vanmiddag weer de leiding kan nemen in onze laatste linie.Kijk wat Marcel de afgelopen weken miste was die felheid in de duels en de passie om elk duel te willen winnen. Tegenstanders die tegen hem gestaan hebben weten precies welke schoenmaat hij heeft want deze kunnen ze drie dagen later nog steeds zien op hun kuit (bioloog, je weet nu vast wel waar de kuit zit), die mentaliteit miste Marcel bij een groot deel van de verdedigers afgelopen weken. Marcel vergeeft het jullie wel want ondanks de bloopers die allemaal in aanmerking kwamen voor de nieuwe godenzonen rubriek ‘verdedigend bak ik er geen k*t van‘ gingen er ook nog genoeg defensieve momenten wel goed. Na Marcel zijn spreekbeurt en het bijbehorende vragenrondje werd er weer ouderwets stom gepraat.

Goed nieuws was verder de afwezigheid van witte neger, na bijna 11 maanden kon hij zich weer gaan opmaken voor de intocht met pakjesboot 132 in Nederland. Alvorens de haven binnen te varen moest hij eerst zijn andere roetveeg-, zwarte-, luie- en blinde pieten gaan optrommelen uit de binnenlanden van Afrika. Het werd door de overige godenzonen onder luid applaus opgenomen dat we de komende weken hem zullen missen als kiespijn.

Daar waar iedereen er alles aan doet om op zaterdag aanwezig te zijn bij de godenzonen, laten toch enkele het afweten om een wel hele vreemde reden…. anti-loop mocht zaterdag niet meedoen van Tamara want hij heeft ook nog een gezinsleven zo was te horen, bioloog moest met Kim mee naar de cursus breien met poedels, uiensnijder moest op de markt in Egelze helpen met reibekuchen maken (alleen de uien snijden uiteraard),

Daar waar iedereen op tijd op het complex van LHC verscheen, was het onze nieuwkomer Guido die te laat arriveerde. Ja Guido, ook de godenzonen spelen uitwedstrijden. Volgende keer een beetje beter opletten in de klas als het thema begrijpend lezen wordt uitgelegd.

Afgelopen woensdag werd er aardig getraind en waren het slechts enkele fans die zittend op de tweede ring noodgedwongen moesten bukken tijdens het afsluitende potje afronden op goal. In het verleden werden er nog wel eens kunstklappers bij verschillende fans uit hun gehemelte geschoten maar dit leed was de trouwe fans met een bijzonder matig huwelijk bespaard gebleven deze keer.

In de kleedkamer werd er voorafgaand aan de wedstrijd veel gelachen want voor de wedstrijd is het altijd nog wel gezellig. Dat is meestal na de wedstrijd wel even anders omdat er dan niet meer zoveel reden tot lachen is gezien de resultaten van de afgelopen periode is dat ook wel te begrijpen. Opvallend was de jolige stemming van onze Ferry voorafgaand aan deze nieuwe krachtsmeting tegen LHC 1 op het laagste niveau wat Nederland liever kwijt dan rijk is.

Ferry nam voor elke medespeler de tijd voor een informatief praatje en schudde verschillende grappen uit zijn mouw. Ferry moest op een gegeven moment lichtelijk geremd worden omdat hij begon door te slaan met zijn grappen en dan met name met verschillende bevolkingsgroepen de maat te nemen. Toen de heren hun voetbal kostuums hadden aangetrokken kon de stichting vertrekken richting het veld. De warming-up was door alle 11 basisspelers positief afgesloten en de scheidsrechter pulkte nog wat aan zijn fluit die hij voor het gemak maar meegenomen had naar het veld. Toen de laatste korsten en snelgroeiende plekjes blauwalg van zijn fluit verwijderd waren kon de scheidsrechter het spektakel bijna laten beginnen. Nog even snel werden de laatste rek- en strekoefeningen uitgevoerd waarna de scheids de twee laaggetalenteerde teams los liet in de wei.

De godenzonen begonnen zoals altijd bijzonder scherp en de tegenstander werd vastgezet op de eigen helft. De godenzonen domineerden de eerste helft volledig alleen bleven met name in de eerste 6 minuten de kansen een beetje uit. Verdedigend gezien speelde FC Landgraaf of ze deelnamen aan een finale want de aanvallers van LHC kregen geen meter cadeau. Na een minuut of tien kregen we de eerste goede mogelijkheid, Guido kon opstomen aan de rechterkant en gaf de bal hierna aan Eric, die zich mooi vrijspeelde en vanaf een meter of tien op goal schoot. Helaas miste hij de nauwkeurigheid om het net te laten bollen waardoor de brilstand nog bleef staan op het scorebord.

Niet veel later werd onze inzet dan toch beloond met een doelpunt. Eric schoot de bal heel beheerst binnen na goed voorbereidend werk van smoes. Smoes was ook in zijn nopjes daar hij nu zijn eerste assist op zijn naam heeft staan, en dat in 9 wedstrijden. Smoes was, net als Rolo, overal te vinden in de middencirkel maar daarbuiten kwamen ze zelden. Zo moesten onze rechts- en linkshalf meer meters maken dan ze gewend waren.

Met het verstrijken van de eerste helft was er 1 publiekslieveling die alle fans keer op keer in extase bracht met zijn werklust en rushes. Jack was een lust voor het oog en hij was de luis in de pels voor de gehele LHC middenvelders. Jack, die met windkracht 6 wegwaaid, schuwde geen enkel duel met zijn tegenstanders die nog een beetje groter en sterker waren dan hijzelf. De spelers van LHC vonden hem een tikkeltje aan de wilde kant maar onze Jack deed precies wat er van hem verwacht werd. Een beetje duwen, beetje trekken, beetje medische diagnoses raaskallen, knieschijven kietelen, ellebogenwerk, tackles maken in de buurt van de bal, constante druk zetten waarvan akte.

In de 30ste minuut was het dan toch weer zover. LHC kwam de eerste keer over de helft en wist meteen te scoren. Na een misverstand achterin kon de bal voorgezet worden en liet de spits Marco kansloos achter, 1-1. Dit zou ook de ruststand zijn. Het tweede smetje op de eerste helft was het uitvallen van Rolo. Tijdens een duel met zichzelf om de bal onder controle te krijgen schoot het weer in de lies. De naam man van glas zong dan toch weer rond in het kleedlokaal in de rust.

Eenmaal dat hele kolere eind terug gelopen te hebben richting de kleedkamer waren de godenzonen niet heel tevreden over hun eerste helft. Na een hoop gebral in de rust van Marco omdat hij voor de 27ste keer op rij de nul niet heeft gehouden, en het doorvoeren van de hoognodige wissel hadden de heren weinig zorgen aan hun hoofd. Na pak hem beet 20 minuten pauze kwam de scheidsrechter, die nog steeds in het bezit was van zijn eigen fluit, de heren halen voor de tweede helft. Eenmaal weer terug op het veld kon het spektakel weer verder gaan waar het de eerste helft gestopt was.

De tweede helft begon en eigenlijk was er nog steeds weinig reden om ons echt zorgen te maken, was het niet dat de tegenstander iets meer durfde te voetballen op het middenveld. Dit resulteerde een paar keer in momenten waarin de tegenstander ook in het strafschopgebied terecht kwam maar omdat ze er in principe geen ene klote meer van konden was het prima. We lieten de tegenstander heel af en toe een beetje voetballen maar in de 41^ste minuut was het wel weer uit met de pret want toen was het wederom tijd voor een nieuwe Eric show. Eric kreeg de bal op het juiste moment mee waarna hij in een indrukwekkende sprint richting de goal van de tegenstander vertrok. Onderweg draaide hij nog een paar keer zijn veels te dikke reet in een duel waarmee hij meerdere tegenstanders over de reclameborden liet vliegen maar uiteindelijk kwam hij in de positie waar hij komen wilde. Eric keek nog even om zich heen maar schoot vervolgens beheerst zijn tweede goal van de middag tegen de touwen aan. Eric was de gevierde man en het was gewoon een feestje om met hem op het veld te mogen staan vanmiddag.

Na deze goal bleven we de bovenliggende partij en kregen we voldoende kansen om te scoren, echter ontbrak het op het laatste vaak net aan de zuiverheid van de pass, het overzicht. Toch konden we weer juichen, met een geweldig afstandsschot liet Eric zijn derde van de middag aantekenen.

Met nog een minuut of vijf op de klok sloeg de vlam uit het niets in de pan. Rond de achterlijn van LHC was het Guido die opkwam voor een godenzoon, Albert. Een tegenstander was erg fel richting Albert en maakte een elleboog beweging richting Albert. Guido zag dit en kwam er meteen tussen. Er is verder niet veel gebeurd maar de scheidsrechter besloot om de wedstrijd niet meer uit te spelen waardoor we de overwinning binnen hadden.

Eenmaal terug in de kleedkamer was het Eric die zijn volgelingen prees voor hun vechtlust en volwassenheid in het veld. Niemand was echt helemaal uit zijn stekker gegaan terwijl dit op sommige momenten in de lijn der verwachtingen had kunnen liggen. Enfin een lastige casus zullen we maar zeggen maar dit soort wedstrijden heb je er helaas tussen zitten weet je niet? Samenvattend was dit vanmiddag een geweldige voorstelling voetbal die de spelers op het veld hadden voorgeschoteld. Een dominante manier van voetballen waarin de rust werd bewaard en op de juiste momenten de trekker werd over gehaald.

Verder heeft ondergetekende weinig meer te melden en wenst hij iedereen weer een prettige voortzetting van de dag!